گیاهان مناسب برای بیماری های شایع کبدی1

گزینه های درمانی برای بیماری های شایع کبد مانند سیروز، کبد چرب و هپاتیت مزمن مسئله سازاست. اثربخشی درمان با اینترفرون، کلشی سین، و کورتیکواستروئیدها متناقض است، و باعث بروز عوارض جانبی عمیق می شود. پزشکان و بیماران نیاز به عوامل درمانی موثر با عوارض کم نیاز دارند. داروهای گیاهی زیادی به طور بالقوه این گروه را تشکیل می دهند.

در سال های اخیر، محققان اثرات گیاهانی که به طور سنتی و بومی توسط درمانگران برای پشتیبانی از عملکرد کبد و درمان بیماری های کبد استفاده می شود مورد بررسی قرار داده اند. در اغلب موارد، پژوهش برخاسته از تجربه های سنتی بوده، و اثر درمانی گیاهان خاص و یا عصاره های گیاهی در مطالعات بالینی تایید شده است.

چند صد گیاه برای استفاده در طیف گسترده ای از اختلالات کبد مورد بررسی قرار گرفته است. تنها تعداد انگشت شماری برای این کار مناسب بودند. این گیاهان گیاه خار مریم ، پیکروزیا ،زردچوبه، عصاره چای سبز و شیرین بیان هستند.

خار مریم (Silybum marianum) :

امروزه بیشترین تحقیق در درمان بیماری کبدی (با بیش از450مقالات منتشر شده) مربوط به گیاه Silybum marianum است. گیاه خارمریم عضو خانواده گل افتاب گردان(کمپوزیته) است. این گیاه خار دار بین 1-3متر رشد می کند،دارای گل بزرگ بنفش و برگ های حاوی رگه های شیری است.

ترکیبات فعال

حاوی فلاونوئید ها از جمله silybin ،silydianin، و silychristine، که در مجموع به عنوان سیلیمارین شناخته می شوند است . Silybin بیشترین درجه بیولوژیکی فعالیت را دارا است، و عصاره خار مریم معمولا به شکل استاندارد شامل70-80درصد Silybin می باشد. سیلیمارین در کل گیاه موجود است اما در میوه و دانه ها متمرکز است.

دانه گیاه خار مریم همچنین شامل بتائین (hepatoprotector) و اسیدهای چرب ضروری، می باشد که ممکن است در کنار سیلیمارین نقش کمکی در اثر ضد التهابی داشته باشد.

شکل استفاده:

سیلیمارین محلول در آب نیست و بنابراین نمی تواند به عنوان یک چای مصرف شود و معمولا به شکل کپسول استاندارد حاوی عصاره تجویز می شود.سیلیمارین از بدن عمدتا از طریق صفرا و به میزان کمترکلیه پاک می شود.

موارد مصرف بالینی

مسمومیت قارچ: قابل توجه ترین استفاده از سیلیمارین در درمان مسمومیت قارچ جنس Amanita در اروپا و آمریکای شمالی است.از مصرف تصادفی این قارچ در حدود 60مورد مسمومیت در هر سال در ایالات متحده و اروپا گزارش شده،و نرخ مرگ و میر حدود 30درصد ی دارد.در موش، سیلیمارین 100 درصد در جلوگیری از سمیت کبدی موثر است اگر قبل و یا تا ده دقیقه بعد از سم Amanita مصرف شود. و با مصرف سیلیمارین طی 24 ساعت در سگ ازآسیب کبدی شدید و مرگ جلوگیری می شود.مطالعات آنزیم کبد ونمونه کبد در گروه شاهد و تحت درمان:محافظت کبدی قابل توجهی برای اثر سیلیمارین نشان داد. اثرات محافظت کبدی سیلیمارین در انسان پس از مصرف Amanita بارها و بارها نشان داده شده است. در یک سری از 18 بیماران درمان شده با سیلیمارین، تمام بیماران به غیر از یک فرد که با دوز بالا خودکشی کرده بود، زنده ماندند. محققان به این نتیجه رسیدند، "تجویز سیلیمارین حتی تا 48 ساعت پس از مصرف قارچ به عنوان یک اقدام موثربرای جلوگیری ازآسیب شدید کبدی در مسمومیت با Amanita به حساب می آید.

در یک مطالعه از 20 بیمار مبتلا به هپاتیت مزمن فعال در ایتالیا، تجویز 240 میلی گرم در روز از ترکیب silybinphosphatidylcholine به مدت هفت روز به باعث کاهش معنی دار در آنزیم های تشخیصی کبد AST، ALT، گاما گلوتامیل ترانسفراز (GGT)، آلکالن فسفاتاز وبیلی روبین کل شد.

در یک مطالعه روی 36 نفربا بیماری کبد الکلی مزمن در مجارستان، تجویز 420 میلی گرم درروز سیلیمارین منجر به عادی شدن معنی دارمیزان آنزیم های کبدی( AST، ALT، GGT) و بیلی روبین کل، و بهبود بررسی بافت نمونه کبد پس از شش ماه پس از درمان شد. علاوه بر این، پروکلاژن به طور قابل توجهی در گروه درمان یافت شد.

در یک مطالعه در اتریش روی170بیمار مبتلا به سیروز کبدی، 420 میلی گرم در روزسیلیمارین در دوره درمانی متوسط 41 ماه منجربه اثر قابل توجهی در زنده ماندن (58٪در بیماران تحت درمان با سیلیمارین و 39٪ درگروه پلاسبو (دارونما) ) شد.

در فرانسه مطالعه بر روی 116 بیمار مبتلا به بافت شناسی هپاتیت الکلی اثبات شده است، 420 میلی گرم درروز سیلیمارین به مدت سه ماه بود این دوره از این بیماری به طور قابل توجهی تغییر دهد.............

جالب توجه است که در حالی که سیلیمارین اثر محافظت کبدی در تماس مزمن با اتانول نشان می دهد، هیچ تأثیر مستقیمی بر اتانول

متابولیسم بدن ندارد. مطالعه نشان داد، silybin در کاهش سطح اتانول خون یا میزانی که در آن اتانول از بدن حذف می شود اثری ندارد.

مکانیسم عمل:

گزارش شده است سیلیمارین برای محافظت ازسلول های کبدی در برابر طیف گسترده ای از مواد سمی، از جمله

استامینوفن، اتانول، تتراکلرید کربن،و D-galactosamine مفید است .همچنین مشخص شده است برای محافظت از سلول های کبدی از آسیب ایسکمیک، تابش، سمیت آهن،وهپاتیت هایویروسی مفید است . مکانیسم های عمل محافظت کبدی سیلیمارین بسیار متنوع و شامل antioxidation، پراکسیداسیون ضد چربی، افزایش سم زدایی و محافظت در برابر کاهش گلوتاتیون می باشد.

همچنین سلیمارین درمهارتشکیل لوکوترین ها از اسیدهای چرب غیر اشباع در کبد، از طریق مهار اثر آنزیم لیپوکسیژناز مفید است.

همچنین مطالعات نشان داد که سیلیمارین سنتز پروتئین سلولها را افزایش می دهد.

تحریک بازسازی کبد:

یکی از اثرات سیلیمارین در بدن تحریک بازسازی بافت کبدی است ، وافزایش در سنتز پروتئین در کبد آسیب دیده می شود. هم در مطالعات روی بدن هم در آزمایش های آزمایشگاهی، افزایش قابل توجه در تشکیل ریبوزوم و DNAمشاهده می شود.

اثرات ضد التهابی:

مطالعات انواع اثرات ضد التهابی، از جمله تثبیت کننده ماست سل، مهار نوتروفیل،مهار سلول Kuppfer،مهار سنتز لکوترین، و

تشکیل پروستاگلاندین را برای سیلیمارین نشان داده اند.

سیلیمارین برای کند کردن و یا معکوس کردن فیبروزیس کبدی در حیوانات مفید است. موشی که در معرض انسداد کامل مجرای صفراوی به طور مداوم باشد باعث فیبروزیس کبد پیشرونده بدون وجود التهاب می شود. سیلیمارین

قادر به کاهش فیبروزیس 30-35 درصد نسبت به گروه کنترل (50 میلی گرم / کیلوگرم / روز، دوز مصرفی انسان = 3500 میلی گرم / روز) می باشد. سیلیمارین با این دوز اگر به طور مداوم به مدت شش هفته پس ازانسداد مجرای صفراوی استفاده شود مفید است. مقدار دوز مصرفی 25 میلی گرم / کیلوگرم / روز (دوز مصرفی انسان= 1750 میلی گرم / روز) موثر نبود.

در حال حاضر کلشی سین برای مهارفیبروزیس کبد استفاده می شود. ولی دارای عوارض جانبی، از جمله نارسایی کبد، نارسایی کلیه، آسیب میوکارد،آسیب شدید دستگاه گوارش، شوک و مرگ است. در یک مطالعه موش با استفاده از کربن تتراکلرید ناشی از

فیبروزیس کبد، برای پیشگیری از فیبروزیس مزمن کبدی، سیلیمارین بسیارمشابه کلشی سین بوده اما هیچ عوارض جانبی ندارد.

دوز مصرفی / سمیت

خار مریم محلول در آب نیست و و به طور معمول به شکل کپسول استاندارد حاوی عصاره (70-80٪سیلیمارین) تجویز می شود.

درمطالعات انسانی سیلیمارین به طور کلی بدون عوارض جانبی در نظر گرفته شده است.

دوز معمولی بزرگسالان برای سیلیمارین 900میلی گرم / روز در دو یا سه وعده می باشد. دردوز 1500 میلی گرم / روز سیلیمارین ممکن است تولید یک اثر ملین به دلیل افزایش جریان و ترشح صفرا کند.

واکنش های آلرژیک خفیف نیز گزارش شده است، اما هیچ عوارض جانبی به اندازه کافی شدیدی دیده نشده است.

پیکروزیا( Picrorhiza kurroa):

گیاهی کوچک چند ساله با نام لاتین kutkin از خانواده نعناع است که در شمال غرب هند در دامنه هیمالیا بین 3000 و 5000 متر رشد می کند. گیاه مهمی در سیستم سنتی طب آیورودا است، و در درمان مشکلات کبدی و مشکلات برونش استفاده می شود.

سایر کاربردهای سنتی شامل رفع سوء هاضمه، تب صفراوی، اسهال خونی مزمن و نیش عقرب است.

بخش های مورد استفاده :

ریشه و ریزوم

ترکیبات فعال

مهم ترین ترکیبات فعال پیکروزیا گلیکوزید iridoid، picrosides 1،2،3، و kutkoside،و در مجموع به عنوان kutkin هستند.

ترکیبات فعال دیگر از جمله گلیکوزیدهای cucurbitacin، apocynin،وdrosin نیز شناسایی شدند.

موارد مصرف بالینی:

پیکروزیا برای محافظت از سلول های کبدی از طیف گسترده ای از عاملین مسمومیت از جمله Amanita،تتراکلرید کربن، اتانول، آفلاتوکسین B1، استامینوفن،thioacetamide، oxytetracyline،و monocrotaline، هم در شرایط in vitro وهم in vivo مناسب می باشد. و در مقایسه با سیلیمارین، اثر محافظت کبدی مشابه، و یا در بسیاری از موارد، برتر از تاثیر سیلیمارین دیده شده است.

همچنین می توانند در درمان هپاتیت های ویروسی سودمند باشد.در یک مطالعه در هند روی 32 بیمارهپاتیت ویروسی حاد ، تجویز پودر ریشه پیکروزیا ، 375 میلی گرم سه بار در روز به مدت دو هفته باعث کاهش معنی دار آنزیم های کبدیAST و ALT و بیلی روبین شد.

مکانیسم های عمل

مکانیسمی که بوسیله آن پیکروزیا به حفاظت از کبد می پردازد به طور کامل کشف نشده است،اما چند احتمالات وجود دارد. مانند سیلیمارین، پیکروزیا دارای توانایی آنتی اکسیدان مهم هستند که به محافظت کبدی و کاهش پراکسیداسیون چربی خون و رادیکال آزاد کمک می کند .همچنین فعالیت آنتی اکسیدانی شبیه به سوپر اکسید دسمیوتاز نشان می دهد.

گلوتاتیون در حفظ عملکردهای حیاطی متنوعی داخل سلولی، از جمله سم زدایی، antioxidation، ساختمان سوم پروتئن وتعادل اکسید واحیا مهم بوده و پیکروزیا برای بازگرداندن میزان گلوتاتیون به حد طبیعی مناسب است.

مانند سیلیمارین، پیکروزیا احتمالا در بازسازی کبد اثر دارد.در یک مطالعه با تجویز خوراکی پیکروزیا تحریک سنتز اسید نوکلئیک و پروتئین در کبد موش مشاهده شد.

ضد التهاب:

پیکروزیا اثرات ضد التهابی دارد. عصاره پیکروزیا یک اثر مهاری بر روی سلول های التهابی نوتروفیل، ماکروفاژ، و ماست سل ها دارد.

مقدار مصرف و سمیت:

پیکروزیا اندکی درآب قابل حل است و به همین ترتیب معمولا به عنوان یک چای گرفته می شود. در اتانول محلول است و می تواند به صورت شربت (بسیار تلخ) گرفته می شود، اما معمولا به عنوان یک کپسول استاندار عصارة (4٪kutkin) مصرف می شود.دوز معمول بزرگسالان 400-1500 میلی گرم / روز، است.

منبع:

Scott Luper, N.D. A Review of Plants Used in the Treatment of Liver Disease: Part 1.Alternative Medicine Review.1998. 3:6:410-421

نظرات شما عزیزان:

masoome